Wernisaż wystawy: 20 września, godz. 17.00 (wstęp bezpłatny)
Wystawa czynna: 21 września 2019 – 31 sierpnia 2020
Miejsce: Ratusz Staromiejski, Piwnica Gdańska
Kurator: Michał Kurkowski
Pod koniec lat 60-tych dom i ogród Nowosielskich w Podkowie Leśnej pod Warszawą przy ulicy Helenowskiej, był jedną z pierwszych prywatnych galerii plenerowych w Polsce. Dostosowanych do potrzeb ekspozycji paneli ceramicznych stwarzając wspaniałą “Galerię Ogród” z różnymi poziomami zieleni, mostkiem, strumykiem i oczkiem wodnym. Na początku lat 50. Nowosielscy rozpoczęli eksperymentowanie z ceramiką próbując wypalać prace w kominku domowym, następnie prymitywnym piecu węglowym, po czym bardzo szybko przeszli na piec elektryczny z termostatem. Skutkiem tych wysiłków było wiele przedmiotów porcelanowych z dekoracją naszkliwną niedopaloną lub przepaloną, które zakopywali na tyłach ogrodu. Ostatecznie zaczęli przewozić dekorowaną przez siebie porcelanę do fabryki w Pruszkowie, gdzie wypalano ją profesjonalnie. Nowosielscy stworzyli własną technikę polegającą na nanoszeniu na całą powierzchnię naczynia koloru pistoletem pyłowym, następnie za pomocą żyletki lub zatemperowanego patyczka wyskrobywaniu motywów dekoracji. Technika ta nie pozwalała na minimalną chociażby pomyłkę, gdyż każdy najmniejszy błąd stawał się widoczny po wypaleniu. Zdobione przez nich naszkliwnie patery, wazony, serwisy stołowe, stały się popularne, co zapewniło im godny byt, pozwalając jednocześnie na eksperymentowanie z innym materiałem – gliną połączoną z szamotem. Leszek tworzy panele ceramiczne, natomiast Hanna stylizowane figury. Wiele z tych prac zostało wystawionych na międzynarodowych konkursach. W 1970 roku zdobyli złoty medal w Salonie Jesiennym Artystów Francuskich w Grand Palais w Paryżu, otrzymując nagrodę pieniężną, za którą nareszcie mogli kupić profesjonalny piec ceramiczny, kończąc tym uciążliwe przewozy prac do wypału w pruszkowskiej fabryce porcelany. Hanna i Leszek Nowosielscy stworzyli w domu własny warsztat, pawilon wystawowy, gdzie konsekwentnie wpisywali swoje dzieła w niezwykle piękne otoczenie. Artystycznie uzupełniali się wzajemnie, ich dzieła tematycznie nawiązują do obyczajów sarmackich i kostiumologii Polski. Tworząc, nieustannie poszukiwali innowacji technologicznej – z wiarą i przekonaniem o wartości własnej sztuki.
Elżbieta Modrzewska Manno
