Podczas kolejnego spotkania, które odbędzie się 2 października br. o godz. 11.00, omówiona zostanie rzeźba, która w przestrzeni galerii reprezentowana jest przez 26 artystów. To specjalne opowiadanie zostało podyktowane specyfiką tej dziedziny sztuk plastycznych. Osiągnięcie trójwymiarowości odbywało się na przestrzeni wieków w różny sposób i za pomocą różnorodnych materiałów – od marmuru, poprzez brąz, drewno, terakotę, gips, aż po szkło i poliester.
WACŁAW SZYMANOWSKI, Kobieta z ciężarem, 1899, wł. Muzeum Narodowe w Warszawie
Fot. A. Skowroński
Przestrzeń toruńskiej galerii jest miejscem eksponowania prawie 40 rzeźb, które najczęściej przedstawiają człowieka; a jego wygląd, stany emocjonalne i pasje eksponowane są w nawiązaniu do obowiązującego w danym czasie nurtu w sztuce. Najwięcej przykładów rzeźb reprezentuje realizm, następnie symbolizm, secesję, ekspresjonizm i art deco. Na szczególną uwagę w zbiorach do 1939 roku, zasługuje Kobieta z ciężarem Wacława Szymanowskiego, Kobieta i mężczyzna Edwarda Wittiga oraz Halina Konopacka – mistrzyni olimpijska w rzucie dyskiem Wojciecha Aleksandra Durka.
EDWARD WITTIG, Kobieta i mężczyzna, 1908, wł. Muzeum Narodowe w Warszawie Fot. A. Skowroński
WOJCIECH ALEKSANDER DUREK Halina Konopacka – mistrzyni olimpijska w rzucie dyskiem, 1931 Fot. K. Deczyński
Rzeźba, która prezentowana jest w kolejnych salach galerii eksponujących sztukę po 1945 roku, to przede wszystkim przykłady poszukiwań formalnych i wykorzystania nieoczywistych dla tej dziedziny sztuk plastycznych materiałów – szkła czy poliestru. Najbardziej interesujące są owe poszukiwania formalne: sprowadzenie do plastycznych brył symboli delikatności i męstwa w rzeźbie Duet Aliny Szapocznikow, łączenie w jedną całość wizerunku człowieka z instrumentem – Głowa Pabla Casalsa VIII Adolfa Ryszki czy też – jak w rzeźbie Sam Jacka Waltosia – połączenie pozytywu i negatywu człowieka w jedną całość, ukazując go niejako w dwóch wymiarach: wewnętrznym i zewnętrznym.
ADOLF RYSZKA, Głowa Pabla Casalsa VIII, 1967/1994 Fot. A. Skowroński
Poszukiwania rzeźbiarzy w każdym czasie pięknie podsumował Andrzej Wróblewski, który napisał, że „rzeźbiarz, chcąc podkreślić wielkość i monumentalność postaci, zmniejsza jej np. głowę tak, że przez kontrast reszta ciała wydaje się większa”. Właśnie te kontrasty będziemy unaoczniać podczas środowego spotkania. Do zobaczenia!
ALINA SZAPOCZNIKOW, Duet, 1960 Fot. A. Skowroński
Wydarzenie jest biletowane: 10 zł/os.
_______
Wydarzenie: OBRAZowe OPOWIADANIA: Rzeźba w przestrzeni ratuszowej galerii
Data: 2 października br., godz. 11.00
Miejsce: Ratusz Staromiejski
______
